Soms kun je een woord op je tong “proeven” en bedenken hoe vreemd dat woord eigenlijk is. We gebruiken dat woord terloops, zonder er veel aandacht aan te geven, maar eigenlijk is zo’n word een uiterst wonderlijke combinatie van klanken. Marieke van Diemen proeft op die manier de voorwerpen om haar heen.

Opgeleid als beeldhouwer is geleidelijk ‘het vanzelfsprekende van het tonen’ en hoe de waarneming hierdoor beïnvloed raakt, de kernvraag gaan vormen. Collecties, aanvankelijk als studiemateriaal aangelegd, werden juist uitgangspunt. Hieruit vloeiden opdrachten met collecties van musea voort. Fotografie van museumramen sluit de cirkel m.b.t. het waarnemen in museale context en voert mijn werk weer terug naar de autonome kunst.