
De jaren 2020 en 2021 stonden in het teken van de pandemie en de meerddere periodes van isolatie. Voor mij persoonlijk heeft deze periode een onverwacht positieve connotatie gekregen. De plotselinge stilte die intrad bij de lockdowns lieten mij voelen hoezeer de vele bijzaken in het leven de hoofdzaak naar de marge drukken. Dit geldt evenzeer voor mijn beeldende werk. In de stilte van de pandemie kon ik de tijd nemen om mij volledig te concentreren op het ontwikkelen van nieuw werk. De wisselwerking tussen het fotograferen van ruimtes en het zelf bouwen van ruimtes, om deze te fotograferen heeft zich verder ontwikkeld. Eerst op het atelier, waar ik met aanwezige spullen een fictieve wereld schiep en vervolgens ook op locatie. De installatie voor het "Kaalstaart Festival", op een voormalig industrieel complex in Amersfoort, is vervaardigd in een betonnen lekbak waar vroeger een grote machine moet hebben gestaan. De toegankelijkheid van het publiek was een schok; Ik had helemaal over het hoofd gezien dat iedereen de installatie ook zou gaan fotograferen. Het voelde alsof "mijn ruimte" werd gestolen. Na het festival kon de installatie blijven staan en heb ik nog twee maanden doorgewerkt, tot er opnieuw een "ongezien beeld" ontstond. |